Zdrawej (Hallo),
Door: Sofie Custers
Blijf op de hoogte en volg Sofie
14 Januari 2014 | Bulgarije, Blagoevgrad
We zijn levend aangekomen! Dat is al een begin. De reis begon zondag niet al te goed. Eerste een vertraging van bijna een uur. Daarna hadden we turbulentie. Bij aankomst leerde we een Belg kennen die zaken deed in Sofia. Hij maakte mij en mijn reisgenootje Fabiënne meteen helemaal bang. Hij vertelde ons dat we echt geen zaken moesten doen ik Bulgarije. Er is natuurlijk veel prostitutie en maffia in Bulgarije. Hij vertelde ons ook dat er veel zigeuner wijken in Bulgarije zijn. Als je daar met een taxi doorheen rijdt komen er meteen hordes kinderen tegen de ramen staan en kloppen als hongerige tijgers. Als je uitstapt beroven de zigeuners je tot op het bot. Ze hebben het vaak gemunt op mooie lingerie. Zigeuners worden in Bulgarije niet als mensen beschouwd maar als dieren. Fab en ik zijn ondanks alle bangmakerij van plan om ons te kleden als zigeuners zonder bezittingen zo’n wijk te bezoeken. Het lijkt me heel gaaf om daar verhalen over te schrijven. Zeker aangezien Fabienne en ik ook journalistiek vakken gaan volgen hier. Ook werd ons verteld dat arme kinderen hier bij de boeren op het veld aardbeien plukken en opeten, eten kunnen ze niet betalen. De boeren schieten de kinderen dan zonder pardon door hun benen of armen. Al deze verhalen bezorgde mij een flinke cultuurshock. Het ergste vond ik nog om te horen dat gehandicapte mensen of iemand met een gebroken been, ook de benen van hun kinderen breken. Ze willen hetzelfde lot voor hun kinderen. Als zij moeten bedelen om te leven moeten hun kinderen dat volgens hen ook. Je ziet hier dus best vaak een ouder op krukken en dan een zoon op krukken erachteraan strompelen. Dat soort zaken zou ik erg graag gaan onderzoeken hier in Blago. Verder moeten we erg oppassen met zwerfhonden en katten. Die hebben in veel gevallen rabiës. Nu de positieve dingen. Want die zijn er genoeg! Op het vliegveld stond een vriendelijk taxichauffeur op ons te wachten. Het vervoer van Sofia naar Blagoëvgrad was vanuit de American University dus erg goed geregeld. De reis duurde alleen veel langer dan verwacht. Na twee uur rijden kwamen we aan in ons mooie hotelletje naast de campus. We mochten op maandag pas op de campus arriveren. We hebben daarna heerlijk typisch Bulgaars gegeten en zijn de campus gaan bezichtigen. De campus is enorm groot en modern met heel handig een grote supermarkt ernaast. In die supermarkt hadden ze van elk artikel wel vijftig verschillende soorten. Toch blijft de armoedige kant van Blago overal aanwezig. De mensen zijn onverzorgd en wonen in krotten. Overal zie je zwervers in vuilnisbakken zitten. Ik vind het geweldig om te zien omdat ik er mooie foto’s van kan maken met mijn nieuwe camera. Maar van de andere kant zou ik deze mensen zo graag helpen. Wij studentjes hebben hier een enorm goed leven. Fab en ik kijken echt elke keer gek op van de prijzen hier. We lunchen hier voor twee euro en eten ’s avonds voor afgerond acht euro. En daar krijg je dan ook echt een liter wijn voor, een hoofdgerecht en een nagerecht in een super luxe restaurant. Op maandag verhuisde we dus naar de campus. Tot onze verbazing zaten Fabiënne en ik toch bij elkaar op de kamer. Kamers op de campus zijn voor drie personen. We hoopten dus op een persoon die al bekend was met de stad Blagoëvgrad. Zo zouden wij ook snel alles weten. Tot nu toe hebben we nog steeds geen nieuwe kamergenoot en zijn we dus alles op eigen houtje uit aan het zoeken. Wat wel erg vreemd is is dat er twee koffers en allemaal zakken op onze kamer lagen. Van ene Niya. Op alle spullen stonden twee namen. We waren dus al bang dat die kamer al bezet was door twee meisjes. Maar degene van wie de spullen zijn heeft ze nog steeds niet opgehaald. We zijn dus erg benieuwd naar onze nieuwe roomie. Morgen begint voor ons de oriëntation week. We hebben van woensdag tot en met zaterdag een vol programma met toetsen, kennismaking, karaoke en pizza avond en tripjes naar mooie gebergtes. Daarna kan ik jullie weer meer vertellen! Ik zal me in ieder geval wel beter moeten gaan gedragen. Ik heb al een aantal dingen kapot gemaakt. De gordijnen in het hotel, de luxaflex in onze kamer, een laatje, de wc deur. Fabiënne had gisteren de wc deur gewoon dichtgedaan en daarna ging hij niet meer open, ik heb hem ingetrapt en nu is het slot kapot. Gelukkig vinden Bulgaren dat allemaal niet zo erg. Fabiënne en ik gaan nu met de trein naar een stadje. Ik zal in het weekend nog een blog typen. Do Skoro (tot later)!